De Angliru is een bijzondere berg in Asturia (Spanje) om met de fiets te beklimmen. Door de Spanjaarden zelf aangeduid als ‘El Olimpo del Ciclismo’ is de Alto d’ El Angliru een berg van grimassen en holle ogen. Het is niet zozeer de hoogte of de lengte van de klim, maar de uitzonderlijke stijgingspercentages die ‘La Gamonal’ maken tot een ware ‘angstgegner’. De Angliru is bekend van la Vuelta; sinds 1999 wordt de Angliru regelmatig in de Ronde van Spanje opgenomen…
Zo’n 15 kilometer ten zuiden van Oviedo ligt de enige echte uitvalsbasis om de Angliru te beklimmen: het Spaanse dorpje La Vega. Vanuit La Vega leg je op de fiets 13,1 kilometer af naar de top van de Angliru op een hoogte van 1573 meter. Het gemiddelde stijgingspercentage van de Angliru is 10,13%, met maxima van 23,6% in het tweede gedeelte van de klim.
De start van de Angliru klim is in het dorpje La Vega, waar je bij de afslag richting Grandiella het bord vindt met hoogteprofiel en afstand. Aan de afslag bevindt zich een barretje voor café con leche en een laatste zenuwplasje.
De eerste 6 kilometer lopen van het dorpje La Vega naar het uitkijkpunt halverwege de klim (Punta del Vista). Aan de zuid-kant van het dorpje La Vega neem je vanaf de hoofdweg de afslag richting het dorp La Grandiella (RI-2). Je daalt eerst even om de rivier over te steken waarna het klimwerk mag beginnen. De eerste 6 kilometer zijn goed te doen. De top van de Angliru – vaak omhult door een sluierbewolking, maar te zien bij helder weer – ligt aan je linker hand.
Je begint het eerste stuk met stijgingspercentages van 5% / 6%. Langzaam aan wordt het hier wel al wat steiler en krijg je met stukken te maken van 8% / 9%. Vooralsnog goed te doen… Vanaf het uitkijkpunt op 5,5 kilometer krijg je zelfs een paar honderd meter van 2% cadeau. Je fietst hier door een idyllische bergweide met bijbehorende koeien, paarden en prachtig uitzicht. Mocht je nog iets willen eten, de benen rekken, van het uitzicht genieten of je zeem recht trekken dan kan ik je van harte aanraden om dat hier te doen… Na de 2% begint het echte klimwerk (10% / 11%) en de aanloop naar de Questa les Cabanes.
De Spanjaarden zijn zo vriendelijke geweest om alle steile stukken op de Angliru van heroïsche namen te voorzien. Vanaf de idyllische bergweide is het de ‘Questa les Cabanes’ die als een muur van 22% voor je opdoemt. Een serie bochten, in totaal ongeveer 500 meter lang, met stijgingspercentages tussen de 15% en 22%. Na 500 meter slingeren, hangen en wurgen krijg je gelegenheid om te ‘herstellen’ op 10-15%…
Na Questa les Cabanes heeft de bergweide plaatsgemaakt voor bos en fiets je een kilometer rechtdoor langs de flank van de berg richting de volgende haarspeldbocht naar rechts: Llagos. De stijgingspercentages variëren hier tussen de 10 tot 14% wat in principe goed te doen is. De Llagos is een haarspeldbocht naar rechts. Wanneer je deze helemaal buitenom neemt, heb je een kort moment dat de spanning even van de spieren af kan. Na de bocht wacht wederom een muur met stukken van 14%.
Na 1 kilometer – we hebben ondertussen al 9.3 kilometer in de benen sinds de start – volgen Les Picones: twee opeenvolgende haarspeldbochten waar de hoogtemeter rond de 15% schommelt met een uitschieter naar 20%. Een voorbode voor wat komen gaat…
Waar je goed voor uit moet kijken tijdens het beklimmen van de Angliru zijn de koeien en de bijbehorende koeienvlaaien. De koeien willen nog wel eens in een groepje midden op de weg gaan staan; hier valt redelijk goed doorheen te slalommen (Let wel op met afdalen).
Wat betreft de bruine plakkaten die deze aimabele dieren weten te produceren: wanneer je met 14% over een kersverse koeienvlaai heen fietst, heb je grote kans dat je achterwiel weg slipt, je onverwachts een sur-place maakt en je op je snufferd valt. Zonde als ‘bovenkomen zonder afstappen’ een dingetje voor je is ;).
scherprechter (← Fr. juge de paix), bij het wielrennen:
een col of helling waar de vermoeide renners moeten afhaken tijdens de beklimming.
Alleen de sterksten blijven over.
Cuena les Cabres is de scherprechter. ‘Huis in haarspeldbocht’ is een goede om te onthouden. Na deze bocht volgt namelijk het moeilijkste gedeelte van de Angliru: 400 meter tussen de 20% en 23.5%.
Wanneer je hier in staat bent om de trappers nog rond te krijgen en je evenwicht te bewaren volgt uiteindelijk een haarspeldbocht en iets van verlichting.
Ben je genoodzaakt om buiten adem uit te klikken: door de smalle weg en de 23% is inklikken hier knap lastig. Er zit weinig anders op dan 100 meter omhoog te lopen naar een “vlakker” gedeelte.
Na de Cuena les Cabres is het nog maar twee kilometer naar de top. Een paar haarspeldbochten volgen met hier en daar een steile uitschieter: El Aviru is 21,5% en op 12 kilometer mag je nog 1 keer aanzetten om de 20% van Les Piedrusines te beslechten.
In de laatste kilometer vlakt de slingerweg langzaam af en kun je zelfs nog wat vaart maken doordat de weg lichtelijk daalt. De finish is een grote kale parkeerplaats inclusief Angliru bord voor het welverdiende fotomoment.
Een aantal dingen zijn goed om te weten wanneer je de Angliru op wil fietsen.
Het Noorden van Spanje is minder toeristisch dan de Costa’s in het Zuiden. De mogelijkheden om een goede racefiets te huren in een grote maat zijn daardoor beperkt. Het is vooral mountainbike wat de klok slaat. Wij zijn uiteindelijk goed geslaagd bij CarmaBike in Oviedo. Goede fietsen met verzetten die licht genoeg waren om de Angliru mee op te fietsen. Over GarajePaco waren we minder tevreden: tweedehands karretjes met te zware verzetten. Wanneer je met het vliegtuig gaat wellicht toch de moeite waard om toch je eigen racefiets mee te nemen…
Wij verbleven in het dorpje El Bueno, 5 kilometer ten Zuiden van Oviedo en slechts 20 kilometer van de voet van de Angliru. Goede uitvalsbasis om mooie tochten te maken.
Je daalt de Angliru dezelfde weg af als dat je bent geklommen. Dat betekent dus ook 23,5% met de neus naar beneden. Zorg dus voor goede remmen en remblokjes.
Het klimaat in Noorden is voor Spaanse begrippen nat en koel. De laatste 6 kilometer van de Angliru zijn letterlijk vaak in nevelen gehuld. De dikte van de mist kan per dag verschillen: soms zie je geen hand voor ogen, de andere dag is het slechts een lichte nevel waar de zon door heen komt. De plaatselijke bevolking weet heel goed wanneer je wel of niet naar boven kan. Goed om na te vragen voor je begint aan je klim.
Mooie beelden van de profs in de 20ste etappe van de Vuelta 2013. We pakken ‘m op bij Cuena les Cabres.
